Το ξέρω πως στην Κοπεγχάγη, στο Άμστερνταμ και σε άλλες ποδηλατικές πόλεις, όταν συναντιούνται ποδηλάτες ούτε χαιρετιούνται ούτε καλημερίζονται, πόσο μάλλον να χρησιμοποιούν τα κουδουνάκια τους! Το πολύ-πολύ να χαμογελάσουν ο ένας στον άλλο.
Είναι όμως τόσοι πολλοί οι ποδηλάτες στις χώρες αυτές, που πραγματικά δεν γίνεται να χαιρετάει κάποιος όλον αυτόν τον κόσμο. Ακόμα και σε μία κωμόπολη να βρίσκεσαι, αποκλείεται να γνωρίζεις όλους τους συνανθρώπους σου. Πολύ περισσότερο δε, σ' αυτές τις μεγαλουπόλεις, όπου ένας στους δύο κατοίκους χρησιμοποιούν ποδήλατο.
Όμως εδώ είναι Βαλκάνια! Για την ακρίβεια, Ελλάδα. Και παρότι η ποδηλατική κοινότητα έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία 2 χρόνια, δεν παύει να είναι οι ποδηλάτες λίγοι και, επιτρέψτε μου, γραφικοί. Κι αυτό το πράγμα μας ενώνει, μας ξαναδίνει την ταυτότητα της ομόνοιας που έχουμε χάσει στη σύγχρονη νεοελληνική κοινωνία.
Προχθές που πραγματοποιήσαμε μία εκδρομή με την παρέα, είδαμε αρκετούς ποδηλάτες, κυρίως από το αντίθετο ρεύμα. Άλλοι είχαν βγει για προπόνηση, άλλοι για βόλτα, άλλοι πηγαίναν για μπάνιο και, ελπίζω, άλλοι στη δουλειά τους. Και το χαιρόμουν, κάθε φορά και περισσότερο, που όλοι χαιρετιόμασταν μεταξύ μας. Και μάλιστα, με τον πλέον βαλκανικό και πολύβουο τρόπο: χρησιμοποιώντας τα κουδούνια μας!
Δεν έχει σημασία για ποιο λόγο χρησιμοποιεί ο καθένας το ποδήλατό του. Ομορφαίνει την πόλη του, κάνει καλό στην υγεία του, και συμμετέχει άθελά του σε μία μεγαλύτερη κοινότητα που προσπαθεί να χτίσει κάτι ανθρώπινο στις στάχτες του "παλιού" τρόπου ζωής. Κι επειδή αναγνωρίζουμε όλοι τους κινδύνους που ενέχει (ακόμα) η χρήση ποδηλάτου στην Ελλάδα, δεν μένει παρά να συμπαραστεκόμαστε και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο.
Γι' αυτό, λοιπόν, να ξέρετε, φίλοι ποδηλάτες, ότι ήμαστε κι εμείς εδώ, οι "απ' το αντίθετο ρεύμα"...
Είναι όμως τόσοι πολλοί οι ποδηλάτες στις χώρες αυτές, που πραγματικά δεν γίνεται να χαιρετάει κάποιος όλον αυτόν τον κόσμο. Ακόμα και σε μία κωμόπολη να βρίσκεσαι, αποκλείεται να γνωρίζεις όλους τους συνανθρώπους σου. Πολύ περισσότερο δε, σ' αυτές τις μεγαλουπόλεις, όπου ένας στους δύο κατοίκους χρησιμοποιούν ποδήλατο.
Όμως εδώ είναι Βαλκάνια! Για την ακρίβεια, Ελλάδα. Και παρότι η ποδηλατική κοινότητα έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία 2 χρόνια, δεν παύει να είναι οι ποδηλάτες λίγοι και, επιτρέψτε μου, γραφικοί. Κι αυτό το πράγμα μας ενώνει, μας ξαναδίνει την ταυτότητα της ομόνοιας που έχουμε χάσει στη σύγχρονη νεοελληνική κοινωνία.
Προχθές που πραγματοποιήσαμε μία εκδρομή με την παρέα, είδαμε αρκετούς ποδηλάτες, κυρίως από το αντίθετο ρεύμα. Άλλοι είχαν βγει για προπόνηση, άλλοι για βόλτα, άλλοι πηγαίναν για μπάνιο και, ελπίζω, άλλοι στη δουλειά τους. Και το χαιρόμουν, κάθε φορά και περισσότερο, που όλοι χαιρετιόμασταν μεταξύ μας. Και μάλιστα, με τον πλέον βαλκανικό και πολύβουο τρόπο: χρησιμοποιώντας τα κουδούνια μας!
Δεν έχει σημασία για ποιο λόγο χρησιμοποιεί ο καθένας το ποδήλατό του. Ομορφαίνει την πόλη του, κάνει καλό στην υγεία του, και συμμετέχει άθελά του σε μία μεγαλύτερη κοινότητα που προσπαθεί να χτίσει κάτι ανθρώπινο στις στάχτες του "παλιού" τρόπου ζωής. Κι επειδή αναγνωρίζουμε όλοι τους κινδύνους που ενέχει (ακόμα) η χρήση ποδηλάτου στην Ελλάδα, δεν μένει παρά να συμπαραστεκόμαστε και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο.
Γι' αυτό, λοιπόν, να ξέρετε, φίλοι ποδηλάτες, ότι ήμαστε κι εμείς εδώ, οι "απ' το αντίθετο ρεύμα"...
No comments:
Post a Comment