Η μέρα σήμερα δεν ήταν κατάλληλη για ποδήλατο. Παρόλα αυτά, λόγω μίας παρεξήγησης που λειτούργησε ως παρότρυνση, πήρα το ποδήλατο και βγήκα μες την ομιχλώδη Θεσσαλονίκη για άλλη μία, κλασσική προπόνηση ασφάλτου. Τα χιλιόμετρα βέβαια που έκανα ήταν πολύ λίγα, αλλά και η φυσική μου κατάσταση δεν είναι και τόσο καλή. Άλλωστε, έχουν περάσει κιόλας 2 βδομάδες από την τελευταία φορά που έκανα πάλι αυτή τη διαδρομή. Ο καιρός είναι τέτοιος που δεν ευνοεί φέτος την ποδηλασία.
Παρόλα αυτά, έστω και με αυτόν τον τρόπο, βγήκα έξω. Και φυσικά, γούσταρα πολύ και μ' άρεσε. Όπως είχε πει κάποτε κι ένας φίλος: «αν έπαιρνα αποφάσεις σύμφωνα με το δελτίο καιρού θα είχα χάσει τουλάχιστον τις μισές από τις καλές φάσεις της ζωής μου!»
Τέλος πάντων, η διαδρομή δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον που έκανα (θα την αναρτήσω στο μέλλον σε αντίστοιχο χάρτη). Αυτό που σκέφτηκα, όμως, κατά τη διάρκεια τη βόλτας είναι το ενδιαφέρον κομμάτι. Συνειδητοποίησα ότι τελικά οι αγώνες ποδηλάτου που με εξιτάρουν, αλλά και στους οποίους έχω ελπίδες να πάω, είναι οι αγώνες Brevet. Δεν αντιλέγω, καλοί και οι αγώνες στο βουνό, αλλά εκεί θέλω εξοπλισμό (ακριβός), αλλά και καλή προπόνηση σε μονοπάτια, το οποίο δεν το κατέχω ακόμα.
Στα Brevet έχουμε μεν μεγάλες αποστάσεις, αλλά αν πηγαίνει κάποιος αργά, μπορεί να πάει παντού! Άσε που πλησιάζει και στο είδος τουρισμού που με αρέσει, δηλαδή τον τουριστικό. Και εκεί κάνεις πολλά χιλιόμετρα. Σε χαλαρό βέβαια ρυθμό και με πολλές στάσεις, αλλά κανείς δεν αποτρέπει έναν αθλητή του brevet να κάνει το ίδιο και στον αντίστοιχο αγώνα. Το μόνο κακό είναι ότι και πάλι χρειάζομαι ένα καλύτερο ποδήλατο. Τόσο για τις ανηφόρες που θα αντιμετωπίσει (το Dema Lugo είναι πολύ βαρύ για τέτοια σημεία), αλλά και για τη συντήρησή του (αν έχεις quick-release και καλούς τροχούς, μπορείς να αλλάξεις λάστιχο σε γρήγορο χρόνο). Αλλά μέχρι να ξεκινήσουν οι αγώνες, αυτό το θέμα μπορεί και να το έχω λύσει...
Επομένως, χρειάζομαι πολύ προπόνηση, να βγάλω μερικά τρίωρα ή τετράωρα το μήνα, και αρκετές βόλτες μέσα στη βδομάδα. Αν ανοίξει ο καιρός πιστεύω ότι αυτά είναι εφικτά. Και, αν κάποιος βγάζει 3 ώρες πάνω στο ποδήλατο, μπορεί να βγάλει και 12!
Παρόλα αυτά, έστω και με αυτόν τον τρόπο, βγήκα έξω. Και φυσικά, γούσταρα πολύ και μ' άρεσε. Όπως είχε πει κάποτε κι ένας φίλος: «αν έπαιρνα αποφάσεις σύμφωνα με το δελτίο καιρού θα είχα χάσει τουλάχιστον τις μισές από τις καλές φάσεις της ζωής μου!»
Τέλος πάντων, η διαδρομή δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον που έκανα (θα την αναρτήσω στο μέλλον σε αντίστοιχο χάρτη). Αυτό που σκέφτηκα, όμως, κατά τη διάρκεια τη βόλτας είναι το ενδιαφέρον κομμάτι. Συνειδητοποίησα ότι τελικά οι αγώνες ποδηλάτου που με εξιτάρουν, αλλά και στους οποίους έχω ελπίδες να πάω, είναι οι αγώνες Brevet. Δεν αντιλέγω, καλοί και οι αγώνες στο βουνό, αλλά εκεί θέλω εξοπλισμό (ακριβός), αλλά και καλή προπόνηση σε μονοπάτια, το οποίο δεν το κατέχω ακόμα.
Στα Brevet έχουμε μεν μεγάλες αποστάσεις, αλλά αν πηγαίνει κάποιος αργά, μπορεί να πάει παντού! Άσε που πλησιάζει και στο είδος τουρισμού που με αρέσει, δηλαδή τον τουριστικό. Και εκεί κάνεις πολλά χιλιόμετρα. Σε χαλαρό βέβαια ρυθμό και με πολλές στάσεις, αλλά κανείς δεν αποτρέπει έναν αθλητή του brevet να κάνει το ίδιο και στον αντίστοιχο αγώνα. Το μόνο κακό είναι ότι και πάλι χρειάζομαι ένα καλύτερο ποδήλατο. Τόσο για τις ανηφόρες που θα αντιμετωπίσει (το Dema Lugo είναι πολύ βαρύ για τέτοια σημεία), αλλά και για τη συντήρησή του (αν έχεις quick-release και καλούς τροχούς, μπορείς να αλλάξεις λάστιχο σε γρήγορο χρόνο). Αλλά μέχρι να ξεκινήσουν οι αγώνες, αυτό το θέμα μπορεί και να το έχω λύσει...
Επομένως, χρειάζομαι πολύ προπόνηση, να βγάλω μερικά τρίωρα ή τετράωρα το μήνα, και αρκετές βόλτες μέσα στη βδομάδα. Αν ανοίξει ο καιρός πιστεύω ότι αυτά είναι εφικτά. Και, αν κάποιος βγάζει 3 ώρες πάνω στο ποδήλατο, μπορεί να βγάλει και 12!
